Okudum :)

Uyku Kaçıran-Asena Meriç

Uyku kaçıran hiç beklemediğim bir şekilde farklı bir kitap olarak karşıma çıktı.Okumaya başladığımda bir korku kitabı olduğunu biliyordum ancak içinde bir sürü korku hikayesi barındıran bir kitap olacağını tahmin etmemiştim.Zaten kitabı ilk elime aldığımda siyah sayfaları ilgimi çekmişti.Her bölümün başında bulunan iki üç sayfa siyahtı.İlk başta bir anlam veremedim ama sonra kitabın son sayfasında Bram Stoker,H.p Lovecraft gibi isimleri görünce anladım.Siyah sayfaların dışındaki hikayeler bu büyük yazarlara aitmiş.Yani hikayeleri okurken genç bir yazara ait olduğunu düşünüyordum ama aslında usta yazarların hikayelerini okuyormuşum.Küçük bir şok geçirdikten sonra kitap daha çok hoşuma gitmeye başladı çünkü okuduğum hiçbir şeye benzemediğini farkettim.

Bir gün gibi bir sürede bitirdim çünkü çok akıcı ve sizi heyecanlandıran bir kitap.Yazarın hikayesi yarıda kesilip araya diğer korku hikayeleri girince o hikayeye ne olduğunu merak edip sayfaları hızla çeviriyorsunuz.Hem yeni bir yazarı tanımak hemde büyük yazarların korku hikayelerini okumaktan gerçekten keyif aldım.Hatta beklediğimden çok sevdim kitabı.Bu arada ikincisi de yakın zamanda çıkacakmış.Zaten kitabın sonunda yazarın hikayesi yarım kalmıştı devamında ne olacağını çok merak ediyorum.

Son olarak Carpe Diem yayınlarını ziyarete gittiğimizde bir tanıtım videosu çekmemi istediler.Bende bir şeyler konuştum.Sondaki tepkimi dikkate almayın. :D

Carpe Diem okul temsilcimiz Zehra, okuduğu kitabı senin için a...

Carpe Diem okul temsilcimiz Zehra, "Uyku Kaçıran" kitabını senin için anlattı...

Posted by carpediem kitap on 17 Aralık 2015 Perşembe

Kitap Tanıtımı-Uyku Kaçıran/Asena Meriç

Uyku Kaçıran/Asena Meriç

Madam’ı ilk tanıdığımda, üniversiteyi yeni kazanmıştım. Öğrenciliğimin tuhaf günleri bu gökdelenli şehrin kalabalık ve işlek semtlerinden birinde tuttuğum evin sahibiyle tanışmamla başladı. Apartman tarihi bir hanın içerisindeydi. Ev sahibim olan Madam da bu apartmanın çatı katında oturmasına rağmen onu hiç görmemiştim. Kirayı her ay bir zarfın içine koyup kapısının altından atmam istenmişti. Madam’la karşılaştığım o geceyi hiç unutamıyorum. Kapısının altından hafif bir ışık sızıyordu. Tam eğilip elimdeki zarfı atacağım sırada bir gıcırtıyla kapı aralandı. Adeta ödüm patlamıştı. İçeriden solgun bir ışık, içime karlı bir ormanda yalnız kalmak korkusu düşüren bir müzik, nemli ve tuhaf bir koku geliyordu. Sessizce yaklaşıp içeriye baktım. Gıcırdayan yer tahtalarının sesleri eşliğinde soluk ışığın sızdığı odaya girdim. İşte benim tuhaf hikâyem o gece başladı...